Vandaag laat opgestaan. Op het balkon bezig geweest, bloeiende plantjes overgezet in grotere potten, uitgebloeide, bijna dode planten in een aparte plastic bak samengevoegd. Ze mogen daar nog even vegeteren, bedenken of ze echt dood willen of misschien nog een tweede leven ambiëren. Ik geef ze de tijd.
Ondertussen stond de radio aan. Plaatjes Draaien op Radio 6, eindelijk weer eens muziek die me niet van a tot z bekend voorkwam. Vreemde geluiden, interessante klanken, en er werd ook nog leuk over verteld. Het euvel van Plaatjes Draaien (een programma tussen 14 en 16 uur, waar elke werkdag een gast komt vertellen over de leuke plaatjes die hij meegenomen heeft naar de studio, af en toe afgewisseld met de muzikale keuze van de presentator) is dat het op zeker moment langs je heen gaat. Hoe ze het voor elkaar krijgen weet ik niet, er wordt redelijke gevarieerde muziek gedraaid (jazz, pop, singersongwriterwerk), maar op een of andere manier past het allemaal in een stramien: brave, ongevaarlijke, redelijke aangename, goed in het gehoor liggende, niet al te mainstream klinkende muziek. Vandaag was het anders, dankzij de gast Pascal Plantinga. De presentator werd er zenuwachtig van, zo leek het. Hij vroeg zich meermalen af of de luisteraar dit wel aan kon. Mijn antwoord is: JA
Geen opmerkingen:
Een reactie posten