Droom een boot in de zon

Het mooiste concert
van dit jaar
vond vorig jaar plaats,
december, Vooruit

weet niet wat er gebeurde,
soms maak je dat mee,
als muziek een half duizend
mensen meeneemt

van verwachting naar

van verdriet naar
vreugde, dankbaarheid

dat is dan bereikt,

een combo speelde de nummers
die op voorhand vaststonden

de hoeveelheid mensen
aanwezig was ook wel
ongeveer duidelijk

en toch...
het bloemblad,
afgedwaald,
onder de hak
van dansen,
het woord,
veel meer dan het woord...

de keuze

het ontstaan

van wat

niemand zal het ontkennen,
dat het geluk was

wat boven ons hing
in de concertzaal,
de theaterzaal

niet als iets nastrevenswaardigs,
of onbereikbaars

maar meer als
de geur van zweet,
het meemaken,
het ja zeggen,
het onderdeel zijn

van die avond,
van alles wat het ons bracht.

Vlaamse gaai

In de binnentuin had dit jaar een stel gaaien genesteld en twee jongen gekregen. De jongen waren al flink groot toen ik ze in de gaten kreeg. Dacht aanvankelijk dat er een nest jonge eksters zat. Die kunnen ook nogal tekeer gegaan. Jonge gaaien produceren een soort hees gekrijs en daar kunnen ze lang mee doorgaan. Als er gevaar dreigt kunnen ze ook een keel opzetten, maar dit had meer te maken met 'ik wil eten, ik wil nu direct eten'.
De jongen hadden een wat bollere kop, van de veertjes die nog wat pluizig zijn, verder waren ze al bijna net zo groot als de volwassen gaaien. Verenkleed was misschien iets minder scherp getekend maar al duidelijk dat van een Vlaamse gaai.
De laatste week had ik ze niet meer gezien, niet meer gehoord vooral. Zullen wel uitgevlogen zijn, dacht ik, dat moet op zeker moment gebeuren.

Vanochtend was ik wat vroeger de deur uit dan normaal. Ik had tijd om te blijven staan. Bij de gaai die ik op de gracht zag zitten, zo'n 200 meter van zijn geboortegrond. Ik kon behoorlijk in de buurt komen, maar ja, wat doe je met een gaai die je meent te herkennen? Een gesprek beginnen? Toen wist ik het, ik zou mijn brood met hem delen. En zo geschiedde.

Prullenbak

De vraag is: hoe lang moet je iets bewaren? Hoe lang heeft het waarde? Wanneer moet het weg?
Ik woon hier nu 5½ jaar en de prullenbak is in die tijd voor niets anders gebruikt dan voor de bladeren, de afgevallen bladeren van de planten die hier staan. Op de vensterbank en hier en daar een kastje. Bladeren en soms bloemen, bloemen die verdroogd zijn en de geest gaven. De laatste tijd is het wat harder gegaan omdat de ficussen, een kleine en een grote, het niet meer zo goed doen. Per week verliezen die wel een blad of tien, minimaal. Maar met of zonder ficus in slechte conditie, er komt een moment dat de prullenbak vol is.

En dan kan je best nog een beetje proppen en stampen, en dan kan er weer een jaar bij misschien. Maar toch, op zeker moment is er een besluit nodig.

Een besluit om 5½ jaar opgespaard blad, resten van leven, van fris en vrolijk groen, van plezier en lust, en opgevangen zonlicht en opgezogen water, om daar afscheid van te nemen.

Een kerkhof ruimen doe je ook niet zomaar. Dan haal je eerst eens diep adem en zegt: 'Nou, vooruit dan maar. Wat moet dat moet.'