Korfbal

Vanavond kwam ik tijdens de wandeling naar huis weer langs het veld van Swift. Maandag werd er getennist, vanavond was er een clubje aan het korfballen. Ik dacht aan mijn voornemen om weer eens wat lichaamsbeweging te hebben. Wandelen en fietsen doe ik genoeg, maar georganiseerd wat dieper ademhalen en zweet tevoorschijn toveren heeft toch ook wel wat. Zeker anderhalf jaar terug stond er een oproep in het buurtkrantje van de korfbalclub. Vooral bij de senioren konden ze nog wel wat nieuwe mensen gebruiken. Hmm... buitenlucht... lekker dichtbij... hmm. Zo mijmert een mens wat af over de mogelijkheden die hij meent te hebben.
Vanavond dacht ik dus " ik zou ook even het terrein op kunnen lopen en informeren of ze nog mensen zoeken, en hoe dat dan in zijn werk gaat". En ik liep door.
En realiseerde me vijftig meter verder "als ik het nu weer bij een voornemen laat weet ik wel weer hoe het gaat, dan herinner ik me dit voornemen over een paar maanden, en koppel ik er misschien weer een nieuwe aan vast"
Ik keerde om, keek bij het hek wie in aanmerking kwam om door mij aangesproken te worden, koos voor een oudere heer die in gesprek was met een jonge dame, benaderde de beide sprekers behoedzaam, ook in verband met een forse hond die op me af kwam lopen, bleef even beleefd glimlachend naar de wereld staan kijken en zag toen een barman in de kantine die het niet al te druk leek te hebben en liep op hem af. Hij vroeg me of ik wedstrijdlid wilde worden of recreatief lid. Dat laatste leek me wel wat. Hij verwees me naar een clubje ouderen die in een hoek van het veld met niet al te gestroomlijnde bewegingen veel plezier leken te hebben in een potje korfbal.
Om een lang verhaal... volgende week mag ik als ik een paar gymschoenen meeneem meedoen met de recreatieve korfballers. Ik verheug me erg op recreatief korfballen!

Balken

Er staan stukken hout in de gang, en ook in de kast waar de cv-ketel hangt. Balken, met aan een zijde lange, smalle planken er aan vast geschroefd. Die planken waren ooit bedoeld om de dwarslatten op te laten rusten. Hoewel dwarslatten (sinds een jaar of wat een Herenleed-woord) niet de goed omschrijving is, het waren losse planken waar weer een hardboardplaat met gaatjes op lag, en daarbovenop een matras. Dat is lang geleden. Ik heb het over een huis aan de Karimatastraat, reeds lang gesloopt. Ik huurde dat voor 50 of 75 gulden, voor een maandje of zes. Toen moest ik eruit, naar de volgende woning van het Grondbedrijf. Lang geleden… ik heb daar oudjaar meegemaakt, en ook het bericht dat er doden waren gevallen bij de Europacupfinale. Ik had toen zelf geen tv, ik vernam het per telefoon(cel). Goed, toen ik daar in kwam stond daar dus een bed, een zelfgebouwd bed, achtergelaten door de vorige bewoner. En ik heb dat bed in gebruik genomen. Ik heb er twee matrasjes op gelegd (de matrassen die nog afkomstig waren uit het ouderlijk huis, matrassen die op mijn slaapkamer en op die van mijn zus jaren dienst hebben gedaan). Het moet '85 geweest zijn dat ik dat bed vond. Ik heb het later meegenomen naar volgende woningen, achtereenvolgens Kramatweg, Lindenstraat, Blankenstraat en naar het adres waar ik nu woon. Daar kreeg ik op zeker moment door mijn buurman zijn oude bedbak aangeboden. Hij had een nieuw Auping-bed gekocht en deed de bak weg. Ik heb de bak dankbaar in ontvangst genomen en heb het jarenlang meegesleepte zelfbouwbed weer uit elkaar geschroefd en het in de berging gezet. Tussen berging, gang en cv-kast zijn die balken de laatste jaren regelmatig heen en weer verplaatst. Ik had dan weer een idee, zag voor me dat ik de balken goed kon gebruiken voor een niet helemaal goed uitgedachte kastconstructie, en haalde de balken vast tevoorschijn. Om ze later, vaak lange tijd erna maar weer eens op te bergen. Vandaag kwam ik de balken weer tegen. Twee ervan zijn tegen een muur geschroefd in de cv-kast waar ze enkele uit de sponning gehaalde ruiten moeten beschermen tegen beschadigingen, één balkje staat ernaast, omdat die mooi tussen lichtknop en het deurkozijn past. De twee wat langere balken staan in de gang, waarschijnlijk zijn die een tijdje geleden tevoorschijn gehaald vanwege een van die plannen waar ik net over had. Op de plek waar ze nu staan staan ze toch snel al een maand of drie, denk ik. Het plan was dit keer iets met een soort boekenplankconstructie op twee meter hoogte, langs een van de muren in de gang. De balken bleken te kort. Dat klopt, realiseerde ik me nadat ik eerst even raar naar het meetlint had staat kijken die een kleine 1,90 meter aangaf. Ik heb ze ooit moeten inkorten omdat mijn bed niet paste in een alkoofachtige hoek van mijn toenmalige woning aan de Blankenstraat. Dat was ik kwijt, zoals ik die hele Blankenstraatperiode bij voorkeur niet al te lang door mijn hoofd laat gaan. Maar die balken heb ik dus nog, al 23 jaar. Die hou ik bij me, omdat ze ooit nog wel eens van pas konden komen. Bovendien vind ik het zonde om ze weg te gooien.