zaterdag 15 november 2014

Tante

Een bijeenkomst. Neven en nichten, een enkele oom of tante. Twee achternichtjes. Aangetrouwd beschouw ik in dit geval maar als neef of nicht.
Foto's, daar ging het om. Foto's uit de albums van een tante die overleden was. Was. Ja, dat vind ik prettiger, was. Zeker na zo'n bijeenkomst, dan komt ze ineens wel weer heel erg dichtbij. Op de terugweg heb ik hele gesprekken met haar gevoerd. Doe ik nog wel.
Albums, echte fotoalbums. En plakboeken, waar de foto's ook flink vast in zaten opgeplakt. Fotolijm bestond nog niet. Of misschien ook wel, maar het was geen tijd dat mensen twee of meer soorten lijm in huis hadden. Of als er al een tweede soort was dan was die voor reparaties, klussen in huis.
Foto's... Het waren er veel. Erg veel. En onze tante had ook van alles bewaard dat daar tussenin paste. Ook een beeld gaf van wat er gebeurd was, uitnodigingen om een huwelijk bij te wonen, dankzeggingen, overlijdensbrieven, krantenberichten waarin familie of bekenden in voorkwamen. En dat waren er nogal wat. De familie was groot, en ze deed werk, als wijkverpleegkundige, waarbij ze ook veel andere mensen leerde kennen. Folders of ansichtkaarten van hotels waar ze verbleven had.
En bij veel van de foto's (bij allemaal?) onderschriften, commentaar, uitleg. Vaak op een onschuldige manier grappig. Bedoeld grappig, dat wel, maar toch... nergens ongeduld, nergens een voorafschaduwing van humeurige bedenkingen, ongemak, onbegrip. Liefdevol, zonder meer.
Er steeg langzamerhand een beeld op uit al die boeken, een ander beeld dan wat de meesten van ons hadden. Tante was geliefd, maar ook behoorlijk moeilijk. Hard voor zichzelf, eenzelvig, zo leek het. Zo had het geleken.
Tante had alles geboekstaafd en uit alles wat ingeplakt, bewaard was kwam een wijde blik naar voren, een veel wijdere blik dan we van haar kenden. Het was een brede samenvatting van alles wat ze was tegengekomen, op een of andere manier belangrijk voor haar geweest was. En er sprak een soms vrolijke, altijd lichte toon uit de kleine commentaren. En vooral een liefde voor de mensen die ze gekend had, haar gekend hadden.

woensdag 2 april 2014

En ook vanavond dansen de vliegjes

En ook vanavond dansen de vliegjes,
hier onder de boom, in het niet eens zo late avondlicht.
Vanmorgen zong de merel.

Hier tegenover zitten er nu twee
op de nok, koppen naar elkaar gericht.
De staart van de een is wat dikker, breder uitgezet.
En samen vliegen ze op.

Die lezen geen krant, hebben geen weet,
geen Facebook, niks.

Klokgelui, nee, carillonspel.

Buurman beklimt met kleine jongen op z’n arm
de trap, op 1-hoog hebben ze volgens mij
toilet, slaapkamers misschien. Weet dat niet, zie alleen gordijn,
en die trap waarop af en toe iemand verschijnt.

Er is een straaljager overgevlogen, die heb ik dan gemist.
Rechts ook nog eentje. Nee, die vliegt nog,
is nog bezig zijn spoor te trekken in de lucht.

Klokgelui, nu wel. Ik kan er ook niks aan doen.

Het is nog veel te vroeg.

Nog veel te vroeg voor was.
Dat hadden ze niet moeten doen.
Ik was gewoon de krant aan het lezen
en ik vond het leuk je foto te zien.
Goede foto, goede kop, kleur ook nog.

Zullen we het daar op houden, kleur?
En licht? En weer waarbij je buiten kunt zitten?

Een aangename avond op het balkon.

Geen was, geen verleden tijd.

Vanavond niet.

1 april 2014

woensdag 19 maart 2014

Gemeenteraadsverkiezing: opkomst Leiden 119,2%

Was rond 10 voor 9 vanavond stemmer 2224 in het bureau. Daarnaast waren er 106 stemmen per volmacht uitgebracht. 2330 stemmen. Achter mij schoven nog steeds mensen aan en op het stationsplein zag ik, toen ik weer buiten kwam, nog enkele mensen naderen met stempas en paspoort al in de hand. Dat konden er wel eens 2350 worden vanavond. Maar ook zonder gespeculeer, 2330 is een mooi aantal.

Dat vermenigvuldigt met het aantal stembureaus in mijn gemeente (62) leert dat er in Leiden, tien minuten voor de sluiting van de stembureaus, zo'n 144460 stemmen zijn uitgebracht. Het valt hier dus wel mee met die lage opkomst.