De start van Koninginnedag heb ik vanuit het openstaande raampje in mijn badkamer gevolgd. Dat wil zeggen het grootste deel van de tijd liet ik het aan mijn opnameapparaatje over, dat in het bijgevoegde - nogal statische - filmpje ook in beeld komt.
De dag begon nat en een beetje winderig, of dat de reden is weet ik niet, maar de klanken van het carillon hadden tussen 8:15 en 8:45 moeten klinken, de opname is van een uurtje later.
vrijdag 30 april 2010
donderdag 22 april 2010
Geen zeurpiet
"Wat voor bloemen wilt u?" "Nou, een beetje stoere bloemen. Ik moet er zo nog mee over straat".
De mevrouw van bloemenwinkel Ster van Bethlehem knikte eens en zei: "Dan zou ik in ieder geval deze nemen". Ze liet me de rode primula zien die na een bijna geslaagde poging tot onthoofding gewoon door was gegaan met bloeien. "Ja, zoiets, dat is in ieder geval geen zeurpiet".
De mevrouw van bloemenwinkel Ster van Bethlehem knikte eens en zei: "Dan zou ik in ieder geval deze nemen". Ze liet me de rode primula zien die na een bijna geslaagde poging tot onthoofding gewoon door was gegaan met bloeien. "Ja, zoiets, dat is in ieder geval geen zeurpiet".
Lavendel die overwintert
Het was niet de eerste keer dat een lavendelplantje na een paar maanden balkon grijs en vaal werd. Op, dacht ik dan, en, dat is snel. Ik vroeg me af hoe anderen dat deden met hun jarenlang groen blijvende lavendelplanten die soms wel uitgroeiden tot struiken. Paar weken terug op de Lange Mare een nieuw plantje gekocht (waarvan je rechts een paar blaadjes ziet) en gelijk maar mijn vraag gesteld aan de bloemhandelaar. Hij herkende het verhaal en vertelde me dat mijn lavendel van vorig jaar misschien helemaal niet dood was: kort snoeien, in verse grond zetten en best kans dat hij weer gaat groeien. Kijk aan. Thuisgekomen eerst maar eens gaan knippen in de plant en stond op zeker moment met dorre takjes in mijn handen waar al weer groen aan zat. Ik keek eens goed en zag aan het laatste takje dat ik nog niet had weggeknipt (steekt op de foto een flink stuk boven de rest uit) ook al een paar nieuwe groene blaadjes zitten. Sorry hoor, mompelde ik, ik lette niet goed op, geloof ik. Heb de plant voorzien van nieuwe grond en een grotere pot en hem een voorspoedige toekomst beloofd
vrijdag 2 april 2010
Onverstoorbaar
Zat gisteren in een restaurant. Was naar binnen gelokt door bord op straat met overzicht dagschotels. Daar zat wel wat voor me bij. En nog betaalbaar ook. Na een dag slenteren, boodschappen doen, cadeautjes zoeken, werken, reizen en nog zo wat zag ik het toch niet meer gebeuren dat ik enthousiast mijn groentelade zou inspecteren om ingrediƫnten bijeen te zoeken voor een warme maaltijd. Te moe, en ook al te hongerig.
Ik mocht gaan zitten aan een piepklein tafeltje, waar ik twee van mijn drie tassen onder wist te krijgen, de losse lamp die ik de halve dag al meedroeg er bovenop, de derde tas in het nauwe gangpad.
De schotel van mijn keuze was uitverkocht, geen probleem, die met vis leek me ook goed. En een glas wijn graag. Die kwam snel en was ook goed koud. Ik was tevreden. En in afwachting van de maaltijd haalde ik de kranten tevoorschijn die ik kort na aankomst in de stad bij een sigarenzaak had meegenomen, en begon te lezen. Was net klaar met de evenementenvergunningen en begon
aan de aanvragen voor een kapvergunning toen ik plotseling in de linkerbovenhoek van mijn gezichtsveld een merkwaardig lichtschijnsel zag. Het bewoog en leek dichtbij. Ik probeerde me nog even te concentreren op het lot van de prunus en goudenregen maar dat lukte niet lang meer. Mijn linkeroogbol draaide schuin omhoog, mijn wenkbrauw volgde die beweging, en ging nog iets verder omhoog toen de oorzaak van de afleiding tot me doordrong. Mijn krant stond in brand. Ik bewoog de krant naar rechts, liet hem in het midden van het kleine tafeltje zakken en drukte de vlammen uit. Keek toen naar een tweede brandhaard die vanonder de krant tevoorschijn was gekomen. Het bakje met suikerzakjes. Mijn krant had kennelijk als brug gefungeerd tussen het waxinelichtje en het papier van de suikerverpakking. Ik plukte een paar zakje uit het bakje en legde ze op het graniet van het tafelblad. Met mijn hand doofde ik de vlammetjes, veegde de gemorste suiker en de rest van de suikerzakjes op een hoop en streek toen mijn krant weer glad En las, onverstoorbaarheid veinzend, verder.
suikerzakjes op andere ondergrond gefotografeerd
Ik mocht gaan zitten aan een piepklein tafeltje, waar ik twee van mijn drie tassen onder wist te krijgen, de losse lamp die ik de halve dag al meedroeg er bovenop, de derde tas in het nauwe gangpad.
De schotel van mijn keuze was uitverkocht, geen probleem, die met vis leek me ook goed. En een glas wijn graag. Die kwam snel en was ook goed koud. Ik was tevreden. En in afwachting van de maaltijd haalde ik de kranten tevoorschijn die ik kort na aankomst in de stad bij een sigarenzaak had meegenomen, en begon te lezen. Was net klaar met de evenementenvergunningen en begon
aan de aanvragen voor een kapvergunning toen ik plotseling in de linkerbovenhoek van mijn gezichtsveld een merkwaardig lichtschijnsel zag. Het bewoog en leek dichtbij. Ik probeerde me nog even te concentreren op het lot van de prunus en goudenregen maar dat lukte niet lang meer. Mijn linkeroogbol draaide schuin omhoog, mijn wenkbrauw volgde die beweging, en ging nog iets verder omhoog toen de oorzaak van de afleiding tot me doordrong. Mijn krant stond in brand. Ik bewoog de krant naar rechts, liet hem in het midden van het kleine tafeltje zakken en drukte de vlammen uit. Keek toen naar een tweede brandhaard die vanonder de krant tevoorschijn was gekomen. Het bakje met suikerzakjes. Mijn krant had kennelijk als brug gefungeerd tussen het waxinelichtje en het papier van de suikerverpakking. Ik plukte een paar zakje uit het bakje en legde ze op het graniet van het tafelblad. Met mijn hand doofde ik de vlammetjes, veegde de gemorste suiker en de rest van de suikerzakjes op een hoop en streek toen mijn krant weer glad En las, onverstoorbaarheid veinzend, verder.
suikerzakjes op andere ondergrond gefotografeerd
Abonneren op:
Posts (Atom)