Korfbal

Vanavond kwam ik tijdens de wandeling naar huis weer langs het veld van Swift. Maandag werd er getennist, vanavond was er een clubje aan het korfballen. Ik dacht aan mijn voornemen om weer eens wat lichaamsbeweging te hebben. Wandelen en fietsen doe ik genoeg, maar georganiseerd wat dieper ademhalen en zweet tevoorschijn toveren heeft toch ook wel wat. Zeker anderhalf jaar terug stond er een oproep in het buurtkrantje van de korfbalclub. Vooral bij de senioren konden ze nog wel wat nieuwe mensen gebruiken. Hmm... buitenlucht... lekker dichtbij... hmm. Zo mijmert een mens wat af over de mogelijkheden die hij meent te hebben.
Vanavond dacht ik dus " ik zou ook even het terrein op kunnen lopen en informeren of ze nog mensen zoeken, en hoe dat dan in zijn werk gaat". En ik liep door.
En realiseerde me vijftig meter verder "als ik het nu weer bij een voornemen laat weet ik wel weer hoe het gaat, dan herinner ik me dit voornemen over een paar maanden, en koppel ik er misschien weer een nieuwe aan vast"
Ik keerde om, keek bij het hek wie in aanmerking kwam om door mij aangesproken te worden, koos voor een oudere heer die in gesprek was met een jonge dame, benaderde de beide sprekers behoedzaam, ook in verband met een forse hond die op me af kwam lopen, bleef even beleefd glimlachend naar de wereld staan kijken en zag toen een barman in de kantine die het niet al te druk leek te hebben en liep op hem af. Hij vroeg me of ik wedstrijdlid wilde worden of recreatief lid. Dat laatste leek me wel wat. Hij verwees me naar een clubje ouderen die in een hoek van het veld met niet al te gestroomlijnde bewegingen veel plezier leken te hebben in een potje korfbal.
Om een lang verhaal... volgende week mag ik als ik een paar gymschoenen meeneem meedoen met de recreatieve korfballers. Ik verheug me erg op recreatief korfballen!