Kwantum Hallen

Was in een vergadercentrum, of meeting center, of weet ik hoe zoiets heet, Vierhoog, boven de Bijenkorf in ieder geval. Er was een lunch en die was op zeshoog. En toen ging ik weer terug naar de vierde. Ik kwam als eerste aan in ons lokaal en liep naar het raam, schoof met beiden handen wat lamellen opzij en ging ertussen staan. Naar buiten kijken. Er tegenover een hotel/café-restaurant, met mooie balkonnetjes. Daarop telkens twee stalen klapstoeltjes en een tafeltje. Het was niet groot allemaal maar het leek me niet slecht om daar vanuit je hotelkamer je balkonnetje op te stappen, even met je handen op de leuning de stad te bekijken, de drukke verkeersstromen beneden te zien gaan en misschien ook nog even te gaan zitten. Dan had je daarvandaan ook de meeuw kunnen zien die vanaf de kant van de Oudegracht aan kwam vliegen. Zijn vlucht maakte een langzame kromming naar boven, een  kromming die steeds verder opliep, zo zeer dat in één klap duidelijk werd dat:
- A.  er veel wind stond, dat klopte de zes vlaggen bovenop het Apollo Hotel wapperden  allemaal strak naar links, de kant van de Oudegracht op
- B.  de vogel zou zo, nu ongeveer, niet meer naar rechts of naar boven vliegen maar over de kop gaan - en zich mee laten voeren door de wind
- C.  de vogel was aan het spelen, had er plezier in.

Beneden hadden de fietsers richting Centraal Station groen gekregen. Ze staken de Sint-Jacobsstraat over, een deel ervan echter stak schuin over, reed verder op het fietspad aan de overkant van de staat. De laatsten die overstaken waren een fietser die aanvankelijk het spoor van de schuin overstekende fietsers volgde maar halverwege van de diagonaal afweek en met een extra draai richting wandelgebied van het Vredenburg reed. Daar achteraan kwam nog een scootmobiel die zich op dezelfde wijze tussen de voetgangers begaf. De diagonaal over het kruispunt was met twee onderbroken witte lijnen aangegeven. Ik stelde me voor dat er over niet al te lange tijd voldoende mensen halverwege de schuine oversteek een extra draai van 45 graden gemaakt hebben om de gemeente ertoe te bewegen dit als nieuwe route te formaliseren. Het kruispunt zal dan twee nachten afgesloten zijn om twee mooie gekromde stippellijnen aan te brengen, van halverwege de diagonaal een stukje het Vredenburg op.

Naast het Apollo Hotel drie pandjes waarvan de middelste verbouwd werd, op het dak ervan was een man bezig. Kon niet goed zien wat hij aan het doen was. Er waren op de dakrand twee stukken vloerplaat aan weerszijden van een stenen ornament bevestigd. Ik zag zijn hoofd en een deel van zijn bovenlichaam er bovenuit komen terwijl hij met iets bezig was, of soms een paar stappen liep.
Toen bleef mijn oog hangen op een groot gebouw een stukje verder links. Was dat niet...? Ik keek rond of er niet een ander gebouw in aanmerking kwam. Misschien toch deze dan. Maar ik vond het opeens zo onwaarschijnlijk, een Kwantum midden in de stad?
Er ging iets open in mijn geheugen. Ik had er ooit, langslopend op een koopavond, een keer een aanvaring gehad met een paar jongens die daar rondhingen. Tachtiger jaren moet dat geweest zijn. Maar klopt het wel? Kwantum Hallen in het centrum van een stad? Maar had Den Haag ook niet een Kwantum-zaak op de Grote Markt, op de route naar het Paard in ieder geval? Het lijkt zo onwaarschijnlijk nu. Zo'n zaak die je nu alleen nog maar op meubelboulevards tegenkomt, in de buurt van bouwmarkten. Hoe vaak ben ik er niet langsgelopen? Op weg naar de Rembrandtkade, neem ik aan. Een flinke wandeling, maar niet vervelend. Op die keer van de koopavond na dan. Een oriëntatiepunt, net als de Schouwburg, het Wilhelminapark.

Wat een beperkt verleden heeft een mens eigenlijk. Een paar routes door een stad. De weg van A naar B en weer terug. Als we 's avonds naar De Vrije Vloer gingen was ik afhankelijk van het richtingsgevoel van anderen om daar te geraken, en vooral om 's nachts terug thuis, op het logeeradres, te komen. Om de hoek waren een paar winkels. Een straat waar toen ook een bushalte was. Was er een kleine supermarkt? Veel haalden we er niet. Misschien was het niet meer dan een soort snackbar. Ons geld ging op aan uitgaan.

Weet nog wel waar ik vroeger in Den Haag (ook zo'n stad van uitgaan en logeren) een pakje shag kocht. Bij een zaakje op de Brouwersgracht, aan een iets lager gelegen deel van het trottoir. Soms heb je dat, dat een stuk van het trottoir, net voor de huizen, iets lager ligt dan de rest. Vanaf de Prinsengracht zullen dat treden geweest zijn, misschien met een leuning ernaast. Hoe bracht je zo'n dag door als je aan het einde van de ochtend wakker werd en diezelfde avond nog eens een keer zou uitgaan? Een wandeling van het Hofje Vredebest (Westeinde) naar de tabakswinkel was nou ook weer niet een onderneming waar je uren voor moest uittrekken. Muziek luisteren, praten, roken, koffie drinken? Een middag lang!? Soms liepen we van het huis van Niek naar dat van Joost, maar dat scheelde tien huisnummers... Misschien gingen we daar dan ook even zitten, horen waar hij of Maurice die nacht verder nog geweest waren. Of informeren of zij misschien brood hadden. Ik weet nog dat Niek ons een keer een stukje tuin heeft laten zien, pal voor zijn deur, waar hij wat plantjes probeerde te laten groeien. Maar dat we daar gebukt over wat groen hebben gestaan zal eenmalig geweest zijn. Hoe lang duurt zo iets? Drie minuten zijn al lang als je het niet echt interesseert. En de matrassen die moesten ook nog naar boven, stukken schuimrubber waren het eigenlijk die hij nog als geluidsisolatie tegen de muur wilde plakken. Het was daar dat ik voor de eerste keer paprika op brood heb gegeten. Als Niek brood had was het stuk van dat stevige brood, waar nog een snee of vier of vijf van te snijden was. En als hij daar dan ook nog kaas bij had zaten we gebeiteld. Voelden ons eigenlijk een beetje schuldig dat we zijn hele voorraad voor het weekend nu opaten. Maar daar stapten we ook weer overheen, namen ons voor die avond het eerste rondje te halen, zodat hij zijn portemonnee nog even in zijn zak kon houden. Een sneetje van dat hele compacte brood, belegen kaas en daar dan een paar reepjes rode paprika op. Ik doe het nog wel eens. Denk dan niet altijd aan Niek, of aan Henk, of aan Joost, of aan Maurice. Maar nu even wel.