Ik woon hier nu 5½ jaar en de prullenbak is in die tijd voor niets anders gebruikt dan voor de bladeren, de afgevallen bladeren van de planten die hier staan. Op de vensterbank en hier en daar een kastje. Bladeren en soms bloemen, bloemen die verdroogd zijn en de geest gaven. De laatste tijd is het wat harder gegaan omdat de ficussen, een kleine en een grote, het niet meer zo goed doen. Per week verliezen die wel een blad of tien, minimaal. Maar met of zonder ficus in slechte conditie, er komt een moment dat de prullenbak vol is.
En dan kan je best nog een beetje proppen en stampen, en dan kan er weer een jaar bij misschien. Maar toch, op zeker moment is er een besluit nodig.
Een besluit om 5½ jaar opgespaard blad, resten van leven, van fris en vrolijk groen, van plezier en lust, en opgevangen zonlicht en opgezogen water, om daar afscheid van te nemen.
Een kerkhof ruimen doe je ook niet zomaar. Dan haal je eerst eens diep adem en zegt: 'Nou, vooruit dan maar. Wat moet dat moet.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten