Stilte

Was in een stad, en tussen zeven en acht moest ik besluiten: nu naar station en twee minuten stilte in rijdende trein of op zoek naar plaats van samenkomst in die stad. Zag veel mensen lopen, veel dezelfde kant op, richting pleinen met terrassen. Zocht tussen die gezichten iemand die ik zou aanspreken, zou vragen waar het plein was, de plek waar men hier bijeenkwam om te herdenken, om stil te zijn. Die vraag stelde ik op zeker moment ook. Een man van een jaar of 55: "Bijeenkomen, herdenken, stil zijn... even zien hoor... wat bedoelt u eigenlijk precies?" "Dodenherdenking, in elke stad is er wel een plek waar mensen dan bijeenkomen..." Ik zag nog geen licht gaan branden. "4 mei, de twee minuten stilte..." "O.... wacht, dat is op het xxx (het grootste plein in die stad, met zeer veel terrassen) en ook op het xxx-plein. Ik bedankte de man vriendelijk. Ik was net over dat laatste, een stuk kleiner plein gewandeld. Aangename sfeer, maar een en al tafel en stoel, en mensen die zaten te eten. Geen plek waar je over twintig minuten een herdenking zou verwachten. Ben er toch maar heen gelopen, voorbij de restaurants op een van de hoeken stond een oud kerkgebouw. Daaromheen gegaan, niets. Vijfhonderd meter verder zag ik een taxi stilstaan, raampje open. Ik keek op mijn horloge, vijf voor acht, en hij liep wat voor. Uiteindelijk heb ik zelf midden op een brug stilgestaan. Op zeker moment kon ik ook klokken horen. Ze leken het hele uur te slaan. Heb nog even gewacht. Toen doorgelopen, naar het station. Mijn bezoek aan deze stad zat erop.