In de binnentuin had dit jaar een stel gaaien genesteld en twee jongen gekregen. De jongen waren al flink groot toen ik ze in de gaten kreeg. Dacht aanvankelijk dat er een nest jonge eksters zat. Die kunnen ook nogal tekeer gegaan. Jonge gaaien produceren een soort hees gekrijs en daar kunnen ze lang mee doorgaan. Als er gevaar dreigt kunnen ze ook een keel opzetten, maar dit had meer te maken met 'ik wil eten, ik wil nu direct eten'.
De jongen hadden een wat bollere kop, van de veertjes die nog wat pluizig zijn, verder waren ze al bijna net zo groot als de volwassen gaaien. Verenkleed was misschien iets minder scherp getekend maar al duidelijk dat van een Vlaamse gaai.
De laatste week had ik ze niet meer gezien, niet meer gehoord vooral. Zullen wel uitgevlogen zijn, dacht ik, dat moet op zeker moment gebeuren.
Vanochtend was ik wat vroeger de deur uit dan normaal. Ik had tijd om te blijven staan. Bij de gaai die ik op de gracht zag zitten, zo'n 200 meter van zijn geboortegrond. Ik kon behoorlijk in de buurt komen, maar ja, wat doe je met een gaai die je meent te herkennen? Een gesprek beginnen? Toen wist ik het, ik zou mijn brood met hem delen. En zo geschiedde.
